U wenst informatie over
Spondylolisthese is een aandoening waarbij de ene wervel naar voren schuift over de andere wervel. Het kan op elk niveau in de wervelkolom ontstaan, maar komt het meeste voor in het onderste deel van de lumbale wervelkolom. Het kan aanwezig zijn zonder verschijnselen te veroorzaken. In feite weet ongeveer 50% van de mensen met deze aandoening niet eens dat ze het hebben. Er is alleen behandeling nodig als de aandoening symptomen veroorzaakt. Bij een kind in de groei is het belangrijk dat, indien deze aandoening wordt ontdekt, het tot het einde van de groei medisch begeleid wordt.
Afhankelijk van de oorzaak zijn er verschillende vormen van spondylolisthese. De meest voorkomende zijn:
- Congenitale spondylolisthese
- Verworven spondylolisthese
De mate van voorwaarts glijden bepaalt de 'gradatie' van de 'slip'. De hoeveelheid slip kan worden geclassificeerd als 'hoog' of 'laag'.
Degeneratieve spondylolisthese is nauw verwant aan spinale stenose en wordt daar beschreven.
Wie krijgt het:
Tussen 4 tot 8% van de bevolking heeft deze aandoening. Soms wordt het gevonden als toevalsbevinding op medische beeldvorming. Ongeveer de helft van de mensen met de aandoening ervaart rugpijn, soms met uitstralende pijn naar de benen. Het lijkt vaker voor te komen bij sporters en bij vrouwen. Soms is het een oorzaak van rugpijn bij jongeren.
Klachten:
- Rugpijn en stralingspijn in de benen zijn veelvoorkomende symptomen.
- Verkrampte hamstringspieren
- Mogelijk een veranderde lichaamshouding
- Ook kan er een scoliose aanwezig zijn
Diagnose:
Röntgenfoto's worden vaak gemaakt en best in staande positie. Dit is bedoeld om de mate van slippen te 'beoordelen' en om te bepalen welk type spondylolisthese aanwezig is.
Indien mogelijk moet blootstelling aan röntgenstraling zoveel mogelijk voorkomen worden bij jongeren. Een MRI-scan heeft momenteel de voorkeur. Dit gebeurt meestal bij de liggende patiënt, dus soms is het glijden van de wervel minder duidelijk zichtbaar.
Een CT-scan wordt soms aangevraagd door een specialist.
Waarom behandelen:
-
Pijnklachten
-
Afname mobiliteit
-
Verlammingsverschijnselen
-
Beperking van kwaliteit van leven
Welke behandeling hangt af van:
De behandeling wordt door de patiënt bepaald in het licht van de levenskwaliteit en het vermogen om met de verschijnselen te leven.
Indien er helemaal geen symptomen zijn, is er soms helemaal geen behandeling nodig. Het is belangrijk om de algemene conditie op peil te houden door middel van crosstraining oefeningen, terwijl de acute pijn langzaam verdwijnt.
Pijnbestrijding voor acute opflikkeringen van symptomen, zorgt ervoor dat een redelijk normale levensstijl gehandhaafd kan worden. Oefeningen en sporten kunnen helpen.
Injectiebehandelingen kunnen soms helpen om vast te stellen of de spondylolisthese de oorzaak is van de symptomen.
Wervelkolomchirurgie kan een rol spelen bij de behandeling en dit zal meestal een fusie-operatie met bottransplantaat inhouden. Als er zenuwpijn aanwezig is, kan deze tegelijkertijd gedecomprimeerd worden. Er zijn verschillende variaties van mogelijke operaties, en de details van een eventuele operatie kunnen het beste met uw arts worden besproken.
Niet operatief:
- Medicamenteus:
De twee hoofdgroepen die, alleen of in combinatie, werken tegen de pijn, zijn:
- Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (‘ontstekingsremmers’ of NSAID’s)
- Reguliere pijnstillers (paracetamol/tramadol)
Sommige medicijnen hebben een hoog risico op nevenwerkingen en worden niet aanbevolen, waaronder sterke opïoide pijnstillers (morfine analogen) en medicijnen zoals diazepam of ‘spierverslappers’.
- Oefeningen:
Er zijn geen specifieke behandelingsoefeningen voor discus hernia. Het is echter belangrijk om fit te blijven en zichzelf zo actief mogelijk te houden.
Verstevigende spieroefeningen en stretchings kunnen soms van nut zijn olv. kinesitherapie bij milde vormen van krachtsverlies.
-
Injectiebehandelingen kunnen soms helpen om vast te stellen of de spondylolisthese de oorzaak is van de symptomen.
Meer info:
Operatief:
- Wervelkolomchirurgie kan een rol spelen bij de behandeling en dit zal meestal een fusie-operatie met bottransplantaat inhouden. Als er zenuwpijn aanwezig is, kan deze tegelijkertijd gedecomprimeerd worden. Er zijn verschillende variaties van mogelijke operaties, en de details van een eventuele operatie kunnen het beste met uw arts worden besproken.
Meer info ivm uw opname en de verdoving.
