U wenst informatie over
Een slijmbeursontsteking van de elleboog, wordt wetenschappelijk een bursitis olecrani genoemd. Deze ontsteking gaat gepaard met zwelling en roodheid ter hoogte van de tip aan de achterzijde van de elleboog, ook wel het olecranon genoemd.
Wat is een slijmbeursontsteking van de elleboog
Een ontsteking ter hoogte van de slijmbeurs (of bursa) van het olecranon gaat gepaard met vochtopstapeling en zwelling ter hoogte van de achterzijde van de elleboog. De ontsteking kent meerdere oorzaken. Zo kan het een gevolg zijn een lokale irritatie of wrijving, een trauma, een systemische aandoening zoals jicht of zelf door uitgesproken botaanwas op de tip van het olecranon (tractiespoor).
In aanwezigheid van microben kan dit ontaarden in een septische (infectieuze) bursitis met ettervorming tot gevolg. Laattijdige presentatie kan leiden tot ontsteking van de bovenliggende huid (cellulitis) en spontane drainage van etterig vocht (fistel).
Klachten
Opzetting van de slijmbeurs ter hoogte van de tip van de elleboog, kan vaak hinderlijk zijn door het massa effect. In geval van een septische bursitis kan die wel gepaard gaan met koorts en algemeen onwelzijn. Een langer bestaande infectieuze bursitis kan leiden tot spontane drainage van etterig vocht, dit door het ontstaan van een fistel.
Diagnose
De diagnose wordt op een zeer efficiënte manier gesteld. De combinatie van een goede anamnese en klinisch onderzoek kunnen de diagnose van bursitis zeer eenvoudig stellen. In aanwezigheid van koorts of algemene malaise, met verdenking van een septische bursitis kan bijkomstig een bloedafname en (bloed)kweken afgenomen worden. Er wordt ook steeds een klassieke radiografie van de elleboog genomen om een tractiespoor uit te sluiten.
Waarom behandelen
De hinder van het massa-effect is de voornaamste klachten bij patiënten. De behandeling is dan ook gesteld op de remissie van het volume. In aanwezigheid van een geïnfecteerde slijmbeurs, dient deze in urgentie geopend en gespoeld te worden.
De behandelingskeuze is afhankelijk van
De behandeling van een bursitis hangt af van meerdere factoren. Zo zijn de aan- of afwezigheid van infectie, symptomen en het terugkerende massa-effect beïnvloedende factoren.
Niet-operatieve behandeling
Elke behandeling begint met een conservatieve aanpak. Dat wil eenvoudig zeggen zonder operatie.
In afwezigheid van infectie, is een conservatief aanpak steeds de eerste keuze. Hiertoe behoren pijnstilling, ontstekingsremmers, ijsapplicatie en eventueel een drukverband. Het is steeds belangrijk om de uitlokkende factoren zoals voortdurend steunen op of wrijven met de achterzijde van de elleboog te vermijden.
Men heeft de keuze om onder steriele omstandigheden het vocht uit de slijmbeurs te aspireren, met een spuit. Dit kent echter wel veel recidieven. Cortisone inspuiten in de slijmbeurs kan, enkel in strikt steriele omstandigheden.
Operatieve behandeling
- Bij een hinderlijk en terugkerend massa-effect van de slijmbeurs kan beslist worden de slijmbeurs operatief te verwijderen. Door een incisie over de elleboog zal de gehele slijmbeurs verwijderd worden ( = bursectomie).
- In aanwezigheid van een infectie, dient er altijd ingegrepen te worden. Bij een beginnende infectie kan gestart worden met per orale antibiotica. Zo onvoldoende respons of uitgebreide gecompliceerde infectie dient de slijmbeurs te worden geopend en gespoeld. Het verwijderen van de slijmbeurs gebeurd dan in tweede tijd, om wondproblemen te vermijden.
Meer info ivm uw opname.
Dagopname
Algemene of locoregionale verdoving
30 minuten
2 weken
2 weken
Kinesitherapie zo nodig op te starten na 2 weken
Na 2 weken
4 weken
Na 2 weken
Na 2 weken
Na 4 weken
De ingreep: wat en voor wie?
Alleen patiënten die conservatief zijn uitbehandeld voor een therapieresistente slijmbeursontsteking, stevenen af op een heelkundige behandeling. Via een incisie over tip de elleboog, wordt de onderhuids slijmbeurs in toto verwijderd. In aanwezigheid van een tractiespoor, wat irritatie van de tricepspees kan veroorzaken, zal de extra botaanwas ook zorgvuldig verwijderd worden.
In aanwezigheid van een infectie wordt er sneller gehandeld
Wat moet er gebeuren voor de ingreep?
Voorafgaand aan de ingreep zal de patiënt zich begeven naar zijn huisarts voor het volgende:
- Preoperatieve vragenlijst ( allergie / medicatiefiche/…)
- Afname van preoperatieve onderzoeken.
- Controle van de antistolling.
- Advies tot rookstop.
Hoe verloopt de ingreep?
De ingreep verloopt via het dagziekenhuis. Ingreep kan zowel gebeuren onder algemene als plaatselijke verdoving (locoregionale anesthesie). Via een incisie over tip de elleboog, wordt de onderhuids slijmbeurs in toto verwijderd. In aanwezigheid van een tractiespoor, zal de extra botaanwas ook zorgvuldig verwijderd worden. Aandacht voor een adequate hemostase (bloedstelping) is essentieel om complicaties als nabloeding en postoperatieve zwelling te voorkomen. Na de ingreep wordt de elleboog geïmmobiliseerd in een gips, ten einde een goede wondheling te garanderen.
Beleid tijdens de hospitalisatie:
Een goede pijncontrole staat centraal in de verdere nazorg tijdens uw verblijf in het ziekenhuis. Verder kan de nodige wond – en toiletzorg verricht worden.
Beleid na ontslag:
De elleboog wordt tijdelijk geïmmobiliseerd in een rustspalk voor 2 weken. Dit om een goede wondheling te garanderen. Pijnstilling zal systematisch voorgeschreven en ingenomen worden. Dit voor een maximaal comfort en spoedig herstel te verwezenlijken.
Controle en opvolging:
Na 2 weken wordt op de raadpleging het gips en hechtingen verwijderd. Enige stijfheid van elleboog verdwijnt vaak spontaan met het gebruik van de elleboog.
Revalidatie:
Na het verwijderen van het gips en mits goede wondheling mag de elleboog onmiddellijk belast worden. Er worden dan ook geen verdere beperkingen opgelegd aan de patiënt.
Arbeidsongeschiktheid: 4 weken
Eventuele complicaties:
Elke ingreep houdt risico’s in, hoe klein de kans ook is:
- Infectie of wondproblemen
- Nabloeding
- Zenuwletsel